Nacisk Putina na przywrócenie Moskwie dawnej świetności może równie dobrze doprowadzić do dalszego upadku jej wpływów: nie tylko w Europie, ale także w Azji Centralnej.  Niewiele uwagi poświęcono potencjalnemu wpływowi agresji Rosji na Ukrainę w regionie, który Rosja tradycyjnie uważała za swoje podwórko.

Rosja czuła się już nieswojo z powodu szybko rosnącej obecności Chin w regionie, a także Turcji naciskającej na większe wpływy wśród tureckich narodów Azji Centralnej. Wydarzenia na Ukrainie mają potencjał, by poważnie osłabić wpływy Moskwy na tym obszarze, a zamiast tego umożliwić innym, w tym Chinom i Turcji, zwiększenie stanu posiadania w regionie. 

Ze strategicznego punktu widzenia, niezależnie od wyniku obecnej wojny na Ukrainie, państwa regionu będą zaniepokojone przejawianym przez Putina apetytem na rewizjonizm. Już teraz wielu przywódców regionalnych, w tym prezydent Uzbekistanu, sygnalizowało konieczność przyspieszenia wysiłków zarówno na rzecz strategicznej dywersyfikacji, jak i rozwoju krajowych zdolności obronnych. Nie bez znaczenia jest również fakt, że większość aktorów regionalnych do tej pory odmawiała bezpośredniego wsparcia Rosji, mimo nacisków Kremla.

W pewnym sensie można wywnioskować, że źle poprowadzona kampania Putina na Ukrainie może sprawić, że państwa regionalne będą o wiele bardziej otwarte na współpracę w dziedzinie obrony i bezpieczeństwa z innymi podmiotami w podobny sposób jak po wydarzeniach z 11 września 2001 roku. Państwa Azji Centralnej będą prawdopodobnie mniej wahać się przed rozszerzeniem więzi nie tylko z Chinami i Turcją.

Dążenie do strategicznej dywersyfikacji byłoby ułatwione przez spodziewany spadek znaczenia Rosji jako partnera gospodarczego lub handlowego tych państw, bezpośrednio w wyniku sankcji kierowanych przez Zachód. Wraz z postępującą dewaluacją rosyjskiego rubla i wzrostem bezrobocia, Rosja straci dwa kluczowe aspekty swojego gospodarczego wpływu na państwa regionu: niezawodny rynek pracy i źródło przekazów pieniężnych. Nie ma wątpliwości, że pracownicy migrujący z Azji Centralnej będą jednymi z pierwszych, którzy zostaną zwolnieni w zniszczonej gospodarce rosyjskiej, podczas gdy ci, którym uda się utrzymać swoje miejsca pracy, doświadczą ostrego i bolesnego obniżenia wartości swoich przekazów pieniężnych — to perspektywa pogorszenia się sytuacji, gdy niedobory budżetowe i presja inflacyjna już zwiększyły koszty życia w Azji Centralnej.

Równie niepokojąca jest niepewność co do możliwości przesyłania pieniędzy do i z Rosji, ponieważ główne rosyjskie banki są objęte sankcjami, a kraje zachodnie zaczynają wywierać presję na rządy Azji Centralnej, aby albo ograniczyły, albo drastycznie zredukowały kontakty handlowe z podmiotami mającymi siedzibę w Rosji. Wreszcie, co nie mniej ważne, Rosja może być również zmuszona do dostosowania swoich priorytetów budżetowych, a tym samym przeznaczać mniej środków na pomoc finansową dla krajów regionalnych. Takie wydarzenia mogą na krótką metę powodować trudności gospodarcze dla państw regionalnych, ale z drugiej strony zmniejszają wpływy Rosji, co może im pozwolić na łatwiejsze poszukiwanie dywersyfikacji lub przynajmniej mniejsze obawy o reakcję Rosji. 

Porażka Moskwy na Ukrainie może zachęcić aktorów regionalnych do otwartego kwestionowania użyteczności i żywotności kierowanych przez Rosję organizacji wojskowo-politycznych w regionie, takich jak Organizacja Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (OUBZ) i Eurazjatycka Unia Gospodarcza (EAEU) i zamiast tego szukać alternatywnych ustaleń z innymi podmiotami lub zażądać rewitalizacji istniejących. Innymi słowy: niektóre państwa regionalne mogą próbować wykorzystać słabość i izolację Rosji, aby albo wyjść z układów kierowanych przez Rosję, albo domagać się nowych układów, które stawiają je na równi z Moskwą. Dlatego, w ironiczny sposób, dążenie Putina do przywrócenia Moskwy dawnej świetności może równie dobrze doprowadzić do dalszych strat: nie tylko w Europie, ale także w Azji Centralnej.