Korea Południowa coraz częściej poszukuje siły roboczej migrantów, aby rozwiązać problem niedoborów w głównych gałęziach przemysłu, Uzbekistan chętnie dostarcza pracowników.

W ostatnim czasie uzbecki minister zatrudnienia i redukcji ubóstwa Behzod Musajew przebywał w Seulu na serii spotkań, które podkreślały pogłębienie stosunków między dwoma krajami. 7 maja spotkał się ze swoim odpowiednikiem, koreańskim ministrem pracy i zatrudnienia Lee Jung-sikiem. Na Telegramie uzbeckie ministerstwo poinformowało o planowanym rozszerzeniu sektorów, w których obywatele Uzbekistanu będą mogli pracować.

Uzbekistan jest jednym z 16 krajów kwalifikujących się do otrzymania wizy E-9 dla Korei Południowej. W kwietniu rząd Korei Południowej zaczął przyjmować wnioski od właścicieli firm działających w sektorach restauracyjnym, hotelarskim, leśnym i wydobywczym o zatrudnienie zagranicznych pracowników w ramach programu E-9. Wcześniej posiadacze wiz E-9 mogli pracować tylko w rolnictwie, rybołówstwie, produkcji i budownictwie.

Wizy E-9 mogą być wydawane obywatelom Bangladeszu, Kambodży, Chin, Indonezji, Kirgistanu, Laosu, Mongolii, Birmy, Nepalu, Pakistanu, Filipin, Sri Lanki, Tajlandii, Timoru Wschodniego, Uzbekistanu i Wietnamu.

Całkowita liczba wiz wydanych w ramach programu znacznie wzrosła od czasu objęcia urzędu przez prezydenta Yoon Suk-yeola. W 2023 r. rząd Korei Południowej ograniczył liczbę wiz E-9 do 110 000 – to największa kwota od czasu wprowadzenia wizy w 2004 r. W poprzednich latach mieścił się na ogół w przedziale 50 000-60 000. W drugiej połowie 2023 r. doniesienia medialne sugerowały, że kwota wzrośnie do 165 000 w 2024 r., wraz z ekspansją kwalifikujących się firm.

Istnieją również inne kategorie wiz, do których Uzbecy mogą się kwalifikować, takie jak wiza E-7 „Cudzoziemiec o specjalnych zdolnościach”. Musajew spotkał się również z przewodniczącym Stowarzyszenia Przemysłu Motoryzacyjnego Republiki Korei Kwak Young-cheol, który powiedział, że branża potrzebuje około 3000 dodatkowych pracowników rocznie.

Na początku tego roku uzbeckie media poinformowały, że Taszkent planuje wysłać 100 000 obywateli Uzbekistanu do pracy w Korei Południowej, powołując się na post na Telegramie na kanale Ministra Pracy i Redukcji Ubóstwa, który faktycznie stwierdza, że 100 000 obywateli Uzbekistanu będzie mogło przystąpić do konkurencyjnych procesów o pracę na wizie E-9, szczególnie w dziedzinie rolnictwa, hotelarstwa i budownictwa.

16 lutego Agencja ds. Zewnętrznej Migracji Zarobkowej wystosowała komunikat wzywający obywateli Uzbekistanu przebywających nielegalnie w Korei Południowej do opuszczenia kraju przed 29 lutego, mówiąc, że ci, którzy dobrowolnie wyjechali, zgodnie z odpowiednią procedurą, nie zostaną deportowani i zachowają prawo do powrotu do Korei Południowej. Nie jest jasne, ilu z nich skorzystało z tej możliwości.

Korea Południowa ma jeden z najniższych na świecie wskaźników dzietności na poziomie 0,9 urodzeń na kobietę i szybko starzejącą się populację. W 2024 roku 19 procent populacji Korei Południowej miało ponad 65 lat. W Uzbekistanie to tylko 8 procent. Uzbekistan ma również wysoki współczynnik dzietności wynoszący 2,7 na kobietę i dużą młodszą populację. Kategoria wiekowa 10-24 lata stanowi 24 procent populacji Uzbekistanu; w Korei Południowej tylko 14 procent populacji należy do kategorii wiekowej 10-24 lata.

Głównymi sektorami przemysłu, w których uczestniczyli migranci zarobkowi, były: górnictwo/produkcja (43,9 proc.), handel hurtowy/zakwaterowanie/usługi gastronomiczne (18,7 proc.), usługi biznesowe/osobiste i publiczne (16,7 proc.), budownictwo (12,2 proc.) oraz rolnictwo/rybołówstwo (5,4 proc.), a narodowości te obejmowały Chiny (33,3 proc.), Wietnam (17,2 proc.), Nepal (4,4 proc.), Uzbekistan (4,0 proc.) i Kambodżę (4,0proc.).

Migracja zarobkowa to coś więcej niż tylko dopasowanie deficytów jednej strony do nadwyżek drugiej. Obywatele Uzbekistanu muszą konkurować z innymi grupami pracowników migrujących, z których część ma bardziej ugruntowane sieci w kraju. Barierą dla Uzbeków poszukujących w Korei Południowej pracy wymagającej wysokich lub średnich kwalifikacji stanowi w szczególności język. Podejmowane są wysiłki, aby rozwiązać ten problem, na przykład za pośrednictwem rządowych Instytutów Króla Sejonga, których celem jest nauczanie języka i kultury koreańskiej za granicą. W Uzbekistanie jest siedem takich instytutów, najwięcej ze wszystkich państw Azji Centralnej.