Napisanie podsumowania najważniejszych wydarzeń roku 2020 na Kaukazie Południowym oznaczałoby napisanie niemałej książki. Zamiast tego spojrzymy w przyszłość i przeanalizujemy zmiany, których spodziewamy się w 2021 roku w odniesieniu do wydarzeń z minionego roku.
Obawy o szczepienia
Nie mamy pojęcia, jak potoczą się masowe szczepienia i jaki rodzaj szczepionki zostanie wprowadzony w każdym konkretnym zakątku regionu. Na razie jest jeszcze za wcześnie, aby to stwierdzić.
Władze rosyjskie rozpoczęły wdrażanie swoich szczepionek Sputnik V na początku grudnia, skierowanych głównie do pracowników pierwszej linii walki z pandemią. Skuteczność Sputnika V została zakwestionowana zarówno przez lokalnych, jak i ekspertów spoza Rosji ze względu na brak przejrzystości badań i podejrzewany pośpiech w uzyskaniu zatwierdzenia szczepionki.
Podczas gdy rosyjski rząd był chętny do przekazania Armenii w listopadzie niektórych próbek szczepionek opracowanych w kraju, władze Armenii spodziewają się, że szczepionka AstraZeneca będzie mogła być sprowadzona do kraju masowo. Erywań ma nadzieję, że pierwsze dawki tej ostatniej szczepionki otrzymają w lutym lub marcu.
18 grudnia prezydent Azerbejdżanu Ilham Alijew wymienił rosyjskiego Sputnika V wśród możliwych szczepionek, które kraj mógłby kupić – choć Azerbejdżański Związek Zarządzania Terytorialnych Jednostek Medycznych zasmucił nieco sąsiada z północy stwierdzając, że starałby się uzyskać tylko te zatwierdzone przez WHO.
Podobnie jak Armenia i Azerbejdżan, władze gruzińskie również spodziewają się, że otrzymają szczepionki w ramach wspieranej przez WHO globalnej kampanii szczepień przeciwko COVAX w okresie od lutego do kwietnia. Według urzędników, szczepionek będzie „więcej niż jedna”, a grupami docelowymi szczepień podstawowych będą początkowo pracownicy medyczni i osoby starsze w domach opieki.
Polityczna przyszłość Nikola Paszyniana
Nie ma wątpliwości, że 44-dniowa wojna między Armenią a Azerbejdżanem – w wyniku której zginęły tysiące ludzi, a wiele zostało rannych i wysiedlonych – była najbardziej znaczącym wydarzeniem w regionie w tym roku.
Po ogłoszeniu przez Rosję deklaracji pokojowej z 10. listopada, która zakończyła wojnę i spowodowała, że armeńskie siły przekazały Azerbejdżanowi kontrolę nad terytoriami, panowanie premiera Armenii Nikola Paszyniana zostało zakwestionowane przez trwające protesty uliczne i kilka rezygnacji jego sojuszników z rządzącego ugrupowania.
W tygodniach, które nastąpiły po zawarciu umowy, żądania jego rezygnacji przez opozycję, prezydenta i hierarchów kościelnych, wraz z oskarżeniami o brak należytego zajęcia się losem jeńców, ponowne potyczki w Górskim Karabachu oraz niepewność co do wytyczenia południowej granicy z Azerbejdżanem podniosły jedynie temperaturę sporów w Armenii.
Paszynian ogłosił niedawno plany przeprowadzenia nadzwyczajnych wyborów parlamentarnych w nowym roku, podczas gdy opozycyjne grupy nadal domagają się jego natychmiastowej rezygnacji. Polityczny los Paszyniana wisi na włosku, a rok 2021 będzie decydujący nie tylko dla niego, ale i dla przyszłości Armenii.
Problemy społeczno-gospodarcze w Azerbejdżanie
Azerbejdżan wkracza w nowy rok z rygorystycznymi środkami kwarantanny, które zobowiązują społeczeństwo do korzystania z systemu SMS w celu uzyskania pozwolenia od policji na opuszczenie domu na maksymalnie trzy godziny dziennie.
To trzeci przypadek, kiedy zezwolenie na SMS zostało wprowadzone podczas pandemii i pozostawiło wiele rodzin w trudnej sytuacji ekonomicznej na skraju ubóstwa, podczas gdy rząd zapewniał bezrobotnym zaledwie 112 dolarów miesięcznie.
Śmierć mężczyzn w wieku produkcyjnym podczas wojny, a także zniszczenie domów i mienia spowodowały, że wiele rodzin straciło środki do życia, które były już zagrożone przez pandemię.
Podczas gdy opinia publiczna raduje się z okazji zwycięstwa w drugiej wojnie o Górski Karabach część społeczeństwa z niecierpliwością czeka na jakiekolwiek informacje o tym, kiedy i jak będą wracać do miast i wsi, które opuścili 30 lat temu.
Chociaż rząd Azerbejdżanu stwierdził, że wszystkim osobom wewnętrznie przesiedlonym zapewniono mieszkania przez te lata, wiele rodzin nadal mieszka w akademikach, przedszkolach lub zajmuje majątek należący do innych osób – przekazany im pozornie tymczasowo prawie trzy dekady temu .
Wraz z odzyskaniem przez Azerbejdżan kontroli nad częściami Górnego Karabachu i przyległymi terytoriami większość osób wewnętrznie przesiedlonych prawdopodobnie utraci status i świadczenia społeczne, jakie mieli w latach wysiedlenia. Proces ich przesiedlenia nie został jeszcze uruchomiony przez instytucje państwowe Azerbejdżanu.
Kolejny rok zawirowań politycznych w Gruzji?
Gruzja obchodzi nowy rok z bojkotem nowo wybranego parlamentu przez wszystkie partie opozycyjne.
Rządzące Gruzińskie Marzenie i opozycja od końca 2019 roku są w poważnym konflikcie, ponieważ grupy opozycyjne protestują przeciwko niewywiązaniu się przez rządzące gruzińskie marzenie z obietnicy, że parlament będzie w pełni proporcjonalny, czyli oparty wyłącznie na listach partyjnych.
Chociaż porozumienie osiągnięte w marcu na krótko zakończyło polityczny impas, wszystkie jedenaście ugrupowań opozycyjnych (6 partii i 2 bloki koalicyjne) obecnie odrzuca legitymację październikowych wyników głosowania w parlamencie, powołując się na naruszenie zasad wyborczych.
Ogłoszone na początku listopada październikowe wyniki głosowania miały ugruntować trzecią kadencję partii rządzącej, bez precedensu w historii kraju. Zamiast tego Gruzińskie Marzenie niezgrabnie prowadzi jednopartyjny parlament i obawia się, że opozycja planuje serię wiosennych protestów ulicznych, których celem jest obalenie rządu.
Powiązany artykuł
Jedna odpowiedź do “Kaukaz Południowy: Największe znaki zapytania w 2021 r.”
Możliwość komentowania została wyłączona.