Rząd Tadżykistanu zamierza pozyskać 500 mln USD zewnętrznych pożyczek na finansowanie krajowych projektów energetycznych – podało Ministerstwo Finansów. Z tej kwoty 340 mln USD zostanie przeznaczone na dokończenie budowy hydroelektrowni Roghun. (Rohun HPP)
Władze tadżyckie podobno liczą na pozyskanie tych środków od Credit Suisse (Szwajcaria) i Lansesbank Baden-Wuerttemberg (Niemcy).
Podczas wizyty na placu budowy w Roghun Prezydent Tadżykistanu Emomali Rahmon nakazał odpowiedniej grupie roboczej podjęcie działań w celu poszukiwania źródeł finansowania dokończenia budowy elektrowni w 2021 roku.
Niekończąca się budowa
Według niego w przyszłym roku na finalizację budowy hydroelektrowni przeznaczy się około 3 miliardów somonów. Według danych resortu finansów na budowę w Roghun wydano 1,3 miliarda somoni w pierwszej połowie 2020 roku. W sumie od 2008 roku na budowę inwestycji wydano podobno ponad 25,3 miliarda somoni.
Roghun HPP to tama nasypowa we wstępnej fazie budowy na rzece Wachsz w południowym Tadżykistanie. Roghun HPP został po raz pierwszy zaplanowany w 1959 r., a schemat techniczny został opracowany w 1965 r. Budowa rozpoczęła się w 1976 r., ale inwestycja został zamrożona po upadku Związku Radzieckiego.
Kolejna umowa o dokończeniu budowy została podpisana między Tadżykistanem a Rosją w 1994 roku, jednak ze względu na niewykonanie porozumienia zostało ono anulowane przez parlament Tadżykistanu.
W październiku 2004 roku Tadżykistan podpisał porozumienie z rosyjską firmą aluminiową RusAl, zgodnie z którym konsorcjum zgodziło się na dokończenie budowy w Roghun i przebudowę huty aluminium w Tursunzodzie. W sierpniu 2007 roku Tadżykistan oficjalnie zerwał umowę z RusAl, zarzucając jej niewykonanie kontraktu.
W 2016 roku prace budowlane na Roghun powierzono włoskiej firmie Salini Impregilo. Szacuje się, że realizacja inwestycji będzie kosztować 3,9 miliarda dolarów. Tadżykistan zablokował przepływ rzeki Wachsz na potrzeby budowy wielkiej tamy Roghun HPP pod koniec października 2016 r.
Koniec budowy za 13 lat?
Projekt jest podzielony na cztery komponenty, z których najdroższy dotyczy budowy zapory skalnej o wysokości 335 metrów – najwyższej na świecie – co pociągnie za sobą koszty w wysokości około 1,95 miliarda dolarów. Przewiduje się, że budowa elektrowni wodnej Roghun zakończy się w 2033 r.
Dwie z sześciu turbin rozpoczęły już produkcję energii na sprzedaż, aby zebrać fundusze na jej ukończenie. Pierwsza turbina została uruchomiona w listopadzie 2018 roku, a druga we wrześniu ubiegłego roku.
Ukończenie budowy elektrowni ma strategiczne znaczenie dla dostaw energii w kraju. W Tadżykistanie ponownie odnotowywane są regularne przerwy w dostawach energii elektrycznej. Praktyka racjonowania energii elektrycznej w kraju rozpoczęła się na początku lat 90.
Braki energii były tak duże, że zdesperowani obywatele wycinali ogromne ilości drzew, pozbawiając Tadżykistan cennych ekologicznie lasów. Według szacunków niemieckiej organizacji pomocowej GIZ z 2016 r. dwie dekady temu ok. 20 proc. kraju było pokryte lasami. Obecnie odsetek ten spadł do zaledwie 3 proc.
Sytuacja zaostrza się w miarę pogłębiania się zimowych mrozów. W szczególności na obszarach górskich lokalne społeczności muszą polegać na drewnie i węglu, aby ogrzać swoje domy.
Powiązany artykuł